انواع سبک های معماری، از گذشته تا به حال (قسمت سوم) - تا بینهایت

دنیای معماری از گذشته تا به حال چندین و چند بار حالت های مختلف و چهره های نو به خود گرفته که هر کدام از آن ها مجذوب نمایندهیت خاص خود را دارند. سبک های معماری با تاثیرات زیادی که بر سازه های مختلف گذاشتند نشان دادند که مقوله بسیار مهمی هستند و توجه به آن ها بسیار حیاتی است. در این سری از مقالات به آنالیز سبک های مختلف معماری پرداخته ایم و ویژگی های هر کدام از این سبک ها را شناختیم. مرور این سبک ها از اولین و تاریخی ترین سبک معماری شروع شد و آرام آرام جلو آمد تا اینکه حال به قرن بیستم رسیدیم. پس با قسمت سوم از این سری مقالات و آنالیز سبک های معماری از قرن بیستم تا به حال ما را همراهی کنید.

معماری آرت دکو (Art deco)

دوره زمانی: 1915 تا 1930 میلادی

مام زرق و برق و شکوه و جلال معماری قرن بیستم به سبک معماری آرت دکو یا معماری تزیینی باز می گردد. این سبک از معماری با اجزاء گران قیمت و زیبای خود توانست بسیار مجذوب نماینده، تا حدی ساده اما بسیار شیک ظاهر گردد. این سبک از معماری بسیار گران قیمت بود و همین عامل هم باعث شد تا پس از مدتی کمرنگ گردد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: استفاده از کروم در نما، استفاده زیاد از نقوش هندسی و رنگ های زنده از جمله مهم ترین ویژگی های سبک آرت دکو هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان کرایسلر و ساختمان امپایر استیت از مهم ترین بناهایی هستند که به سبک معماری آرت دکو ساخته شده اند.

معماری مدرن (Modernism)

دوره زمانی: اوایل قرن بیستم تا دهه 80 میلادی

سبک معماری مدرن سبکی است مینیمالیستی که تاکید خاصی بر ظاهر تزیینی ندارد. این سبک بر این پایه راسخ است که طراحی و فرم باید تابع عملکرد باشند. شکل ها و ساختارهای مستطیل شکل و مکعبی در این مدل از معماری به وفور دیده می گردد. در این سبک از معماری پنجره های بزرگ هم استفاده می گردد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: شکل کلی ساده و بدون تزیینات خاص، ساختار مستطیل شکل و استفاده از ساختارهای مکعبی از جمله ویژگی های شاخص این سبک از معماری هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان شهرداری بوستون، باربیکن در لندن و فالینگواتر یا خانه آبشار در پنسیلوانیا از مهم ترین نقاطی هستند که می توانید در آن ها سبک معماری مدرن را مشاهده کنید.

معماری هایتک (High-tech)

دوره زمانی: 1960 تا 1985 میلادی

معماری هایتک یا تکنولوژی پیشرفته، سبکی از معماری است که بسیاری از افراد قیاس این سبک از معماری در کنار سایر سبک هایی که مطرح شد را مانند پوشیدن پشت و روی یک لباس می دانند! علت این امر هم این است که سبک معماری هایتک تمامی تجهیزات و ابزار پیشرفته ای که تا پیش از این در درون ساختمان و بنا خود را نشان می دادند را بیرون کشید و به سمت ظاهر بیرونی ساختمان منتقل کرد؛ در درون سازه نیز فرم های انعطاف پذیری را قرار داد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: وجود لوله ها و سایر موارد تجهیزاتی در بخش بیرونی ساختمان و نورپردازی بسیار زیاد از جمله مشخصه های اصلی این سبک از معماری است.

این سبک را در کجا ببینیم: مرکز ملی هنر و فرهنگ جرج پمپیدو در پاریس و بانک هنگ کنگ و شانگهای از جمله شاخص ترین سازه هایی هستند که در آن ها معماری هایتک به چشم می خورد.

معماری پُست مدرن (Postmodernism)

دوره زمانی: دهه 60 میلادی تا به حال

سبک معماری پست مدرن سبکی بحث برانگیز است که تمام ابعاد و جنبه های خشک و غیر قابل انعطاف سبک مدرن را تغییر داد و آن ها را به المان هایی انعطاف پذیر و بسیار زیباتر تغییر داد. حتی در برخی از موارد مطرح است که این سبک از معماری گاهی اوقات از حس طنز و شوخ طبعی نیز در طراحی های خود بهره می برد! در این سبک گاهی اوقات اشاره هایی از سبک کلاسیک هم به چشم می خورد که البته این اشاره ها دستخوش تغییرات زیادی خواهند شد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: رنگ های شفاف و اشکالی عجیب و غیر معمول که گاهی اوقات نشانه هایی از تایید سبک کلاسیک دارند از جمله مهم ترین ویژگی های سبک معماری پست مدرن است.

این سبک را در کجا ببینیم: ساختمان MI6 در لندن و ساختمان پرتلند از جمله مهم ترین مثال ها برای معماری پست مدرن هستند.

معماری Neo-futurism

دوره زمانی: دهه 60 میلادی تا به حال

همچون فیلم های علمی تخیلی هالیوود، سبک معماری Neo-futurism با بهره گیری از نوترین تکنولوژی ها و یک فکر خلاق متریال ها و اجزای مختلف را طوری در کنار یکدیگر قرار می دهد که تمام مرزهای تعریف شده در معماری جابه جا خواهند شد. ساختمان هایی که به طرز عجیبی پیچ خورده و قوس دار هستند یا به زاویه ای تکیه داده اند که باورش برای مخاطب بسیار سخت است؛ همه و همه از ویژگی های اصلی این سبک به شمار می آیند.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: اشکال هندسی قطعه قطعه یا پیچش های بسیار زیاد و غیر معمول از ویژگی های اصلی برای شناختن این سبک از معماری به شمار می آیند.

این سبک را در کجا ببینیم: مرکز فرهنگی حیدر علی اُف در آذربایجان، شهر هنرها و علوم در والنسیا و برج The Gherkin در لندن از برترین مثال های این سبک از معماری به شمار می آیند.

معماری ساختار شکن (Deconstructivism)

دوره زمانی: دهه 60 میلادی تا به حال

سبک معماری ساختار شکن سبک عجیبی است! معماران با استفاده از این سبک ساختمان ها را به نحوی طراحی مینمایند که انگار ساختمان در حال ذوب شدن است! در طراحی موج دار ساختمان ها با سبک ساختار شکن محدودیت خاصی وجود ندارد! دیوارهایی که شیب دارند سطوح کج و سایر المان های کج وشیبدار همگی از اجزای این سبک از معماری به شمار می روند. هرج و مرج و اشکال عجیب سازه هایی که از این سبک پیروی می نمایند کاملا دقیق و برنامه ریزی شده است. تنها کافی است از یکی از این ساختمان ها بازدید کنید. خودتان کاملا هرج و مرج و گیج شدگی را حس خواهید کرد!

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: اشکال سیال با ظاهری عجیب که معمولا با متریال هایی که نور را بازتاب می دهند ساخته شده اند از جمله مهم ترین ویژگی این سبک است.

این سبک را در کجا ببینیم: موزه گوگنهایم بیلبائو و موزه فرهنگ پاپ در سیاتل از مهم ترین و شاخص ترین بناهایی هستند که با بهره گیری از این سبک معماری ساخته شده اند.

در این سری مقالات تمامی سبک های اصلی معماری از گذشته تا به حال مورد آنالیز قرار گرفتند. نظر شما در خصوص این سبک ها چیست؟ کدام سبک را بیشتر می پسندید؟ نظرات خود را با خبرنگاران در میان بگذارید.