نگذاریم کودک آزاری در سکوت ادامه پیدا کند

به گزارش تا بینهایت، بهتر است اصلاً در خصوص مصداق های کودک آزاری صحبت نکنیم، کودک آزاری در هر سطح و درجه ای که باشد، غیرقابل قبول و آزاردهنده است.

نگذاریم کودک آزاری در سکوت ادامه پیدا کند

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، وقتی راجع به موارد کودک آزاری صحبت می گردد، به بدترین اتفاقات اشاره می گردد که ممکن است قبح کودک آزاری را در جامعه بریزد و بعضی خانواده ها حساسیت شان را نسبت به درجات خفیف تر کودک آزاری از دست بدهند، چراکه مدام درباره کودک آزاری هایی می شنوند که به ضرب وجرح و یا فوت کودک می انجامد! آلما رجایی فر، مدیر انجمن حمایت از بچه ها بد سرپرست استان اصفهان و کارشناس ارشد حقوق است. او از تجربیات چندین ساله خود در انجمن حمایت از بچه ها بد سرپرست می گوید. انجمن مردم نهادی که در سال 1378 پایه گذاری و در سال 1385 به صورت رسمی ثبت شد و حالا نزدیک به دو دهه است که به عنوان یک سازمان مردم نهاد در زمینه آسیب های اجتماعی و به طور تخصصی کودک آزاری فعالیت می نماید.

  • به عنوان یک سازمان مردم نهاد در زمینه پیشگیری با کودک آزاری چه اقداماتی می کنید؟

به طورکلی ما هم درزمینه پیشگیری و هم مقابله با کودک آزاری فعالیت می کنیم. فعالیت های پیشگیری با برگزاری کلاس های آموزشی، همایش ها و اطلاع رسانی به وسیله مختلف و همچنین آموزش حقوق کودک به خانواده ها انجام می گردد. در زمینه مقابله با کودک آزاری که البته فعالیت اصلی ماست نیز وقتی موارد کودک آزاری به ما گزارش داده می گردد به موضوع ورود پیدا می کنیم و تا رفع شدن کودک آزاری کوشش می کنیم.

  • چطور از موارد کودک آزاری آگاه می شوید؟

معمولاً مدارس، کلانتری ها، اورژانس بیمارستان ها، مردم و شهروندانی که به نوعی با این انجمن و فعالیت هایش طی 20 سال آشنا شده اند، موارد کودک آزاری را گزارش می دهند.

  • بعد از گزارش کودک آزاری چه می کنید؟

90 درصد مواردی که گزارش می گردد در حدی نیست که کودک از خانواده جدا گردد، به اصطلاح بچه خطر بقا ندارد که بخواهیم برای جدا کردن او از خانواده اش با بهزیستی و دادستانی هماهنگی انجام دهیم. البته مواردی وجود دارد که با هماهنگی مرجع قضایی و به وسیله اورژانس اجتماعی بهزیستی کودک از خانواده جدا می گردد، اما به ندرت اتفاق می افتد.

  • معمولاً کودک آزاری در چه خانواده هایی اتفاق می افتد؟

در بیشتر موارد خانواده ای که در آن کودک آزاری اتفاق می افتد مشکل اقتصادی حاد دارد و بچه در این خانواده اذیت می گردد و یا پدر و مادر مسائلی همچون افسردگی و بیماری های روحی دارند، یا این که طلاق گرفته اند که این موضوع به کودک آسیب می رساند. اما 60 تا 70 درصد موارد کودک آزاری به خاطر اعتیاد است، یعنی پدر، مادر یا هر دو درگیر اعتیاد هستند و به همین خاطر شاید بتوان گفت عامل اصلی کودک آزاری اعتیاد پدر و مادر است.

  • وقتی مشکل کودک آزاری به مسائل دیگری همچون اعتیاد گره می خورد، چه می توان کرد؟

ما در اصلی ترین گام والدین معتاد را برای پذیرش رایگان به کمپ ترک اعتیاد معرفی می کنیم. بعد از ترک اعتیاد هم به حرفه آموزی و حتی کاریابی آن ها به صورت رایگان یاری می کنیم.

  • و اگر والدین برای ترک اعتیاد همکاری ننمایند چه می کنید؟

وقتی کسی نمی خواهد اعتیادش را ترک کند و آینده فرزندش نیز برایش مهم نیست، کوشش می کنیم به وسیله والدی که سالم است که معمولاً مادر خانواده است، از کودک حمایت کنیم. برای این کار سعی می کنیم ازنظر اقتصادی و روحی مادر را قوی کنیم که بتواند به تنهایی چرخ خانواده را بچرخاند و بچه ها آسیب کمتری ببینند. مثلاً در کارگاه های آموزشی خیاطی، میناسازی، کار با چرم، هنرهای مختلف را یاد بگیرند و بعدازآن وسایل لازم را در اختیارشان قرار می دهیم تا ازنظر اقتصادی مستقل شوند. با دو مرکز مشاوره هم برای ارائه مشاوره رایگان همکاری داریم، چون علاوه بر والدین، خود بچه ها نیز خیلی مواقع احتیاج به مشاوره دارند. مثلاً کودکی بیش فعال است و بیشتر از بقیه دعوا می گردد و یا آسیب های روحی دیده که احتیاج به درمان دارد.

  • به نظر می رسد بیشترین کوشش شما برای بازسازی خانواده است.

دقیقاً. به صورت کلی ما سعی می کنیم خانواده را ترمیم کنیم تا زندگی بچه به نوعی حفظ گردد و بتواند از یک زندگی نرمال برخوردار باشد. خانواده سرمایه ای است که باید برای بچه حفظ گردد، حتی اگر با یک والد باشد. تجربه ثابت نموده که هرچه زودتر از مسائل خانواده ها آگاه شویم بهتر می توانیم به این بچه ها یاری کنیم.

  • برای خود بچه ها چه کارهایی انجام می دهید؟

در برخورد با بچه هایی که مورد کودک آزاری قرار گرفته و حمایت از آن ها، قدم نخست این است که کودک آزاری متوقف گردد. بعد باید فکری برای خانواده کرد که از شرایط بدی که در آن قرار گرفته است، خارج گردد. در نهایت نیز برنامه هایی برای درمان و بازسازی شرایط روحی بچه ها داریم. البته حمایت های مختلفی برای بچه ها داریم؛ ازجمله پرداخت هزینه های تحصیلی تا مقطع دانشگاه، پرداخت هزینه های درمانی و ...، اما تأکید داریم که این حمایت ها تا 18 سالگی ادامه دارد و به خود بچه ها هم می گوییم که از این سن باید آغاز به کار کردن نمایند، چون تجربه ثابت نموده در خانواده ها عمدتاً فقر فرهنگی به فقر اقتصادی منجر می گردد. پس باید این چرخه را به هم بریزیم و به بچه ها یاد دهیم روی پای خودشان بایستند، یعنی آرزوهای بزرگ برای خودشان داشته باشند و کوشش نمایند به چیزی که می خواهند برسند و مسئولیت زندگی خودشان را به عهده بگیرند.

  • پس کودک آزاری در خانواده های گرفتار فقر بیشتر اتفاق می افتد؟

کودک آزاری را نمی گردد برچسب زد که در بالای شهر یا پایین شهر اتفاق می افتد، مثل اعتیاد که ممکن است هم در خانواده های ثروتمند و هم فقیر اتفاق بیفتد. ممکن است کیفیت آن فرق داشته باشد، اما تأثیرش یکی است.

  • تاکنون به چه تعداد کودک یاری نموده اید؟

تا الآن 210 بچه مورد کودک آزاری از پوشش انجمن خارج شده اند، یعنی به سنی رسیده اند که از زیر چتر حمایتی انجمن خارج شده اند. خوشبختانه تاکنون بیشتر بچه ها پیروز بوده اند، به ویژه زمانی که یکی از والدین با ما همراه بوده اند. هم اکنون 45 خانواده را تحت پوشش داریم، البته به خاطر اینکه دفتر انجمن استیجاری است هر دو سه سال یک بار مجبور به جابجایی هستیم، در هر محله ای یکسری مددجوی جدید پیدا می کنیم و یکسری مددجو از پوشش انجمن خارج می شوند. اگرچه اصلی ترین احتیاج یک انجمن مردم نهاد این است که پایگاه ثابتی داشته باشد تا فعالیتش را منسجم تر و با امنیت خاطر بیشتری انجام دهد، اما توانسته ایم از ظرفیت نیروهای مردمی داوطلب در هر محله استفاده کنیم. یاری های مردمی نیز همواره بوده و اغلب خیرین ما قشر کارمند و متوسط جامعه یا پزشکان و افرادی هستند که خودشان با انجمن آشنا شده و هزینه های حمایت از بچه ها را تقبل می نمایند.

  • به نظر خودتان فعالیت هایی که سازمان های مردم نهادی همچون انجمن شما درزمینهٔ کودک آزاری انجام می دهند، کافی است؟

قطعاً این طور نیست. ما اکنون احتیاج به قوانین مدون و دقیقی در این زمینه داریم. قانون حمایت از بچه ها و نوجوانان چند سالی است که در مجلس شورای اسلامی در انتظار تصویب است. اخیراً نیز طرح اعطای تابعیت به بچه های که مادر ایرانی و پدر غیرایرانی دارند، در مجلس مطرح شد که به نظر می رسد چنین طرح هایی به بچه های در معرض آسیب به خاطر مسائل خانواده یاری زیادی می نماید. برای بچه ها بدون شناسنامه نیز باید فکری گردد و قوانین لازم تصویب گردد چون این بچه ها بدون هویت قانونی آینده روشنی پیش روی ندارند.

  • و از مردم چه کاری برمی آید؟

کاری که مردم می توانند انجام دهند این است که نسبت به کودک آزاری حساسیت داشته باشند. اگر در همسایگی خود کودکی می بینند که هرروز صدای جیغ و فریادش بلند است، یا کودکی که دارد آزار می بینند، سوءتغذیه دارد، توجهی به او نمی گردد و یا هر کودکی که شرایط غیرعادی و شرایط سختی دارد، نگویند به من ربطی ندارد! یک کودک نه می تواند وکیل بگیرد، نه به نیروی انتظامی و نه دادگستری مراجعه کند، نه حتی می تواند کاری برای دفاع از خودش انجام دهد. شما که بیننده شرایط او هستید وظیفه گزارش دارید و می توانید به سازمان های مردم نهاد، اورژانس اجتماعی و یا هر مرجع قانونی که می تواند به یاری بچه بیاید اطلاع دهید.

  • و سخن پایانی

وظیفه داریم صدای بچه هایی باشیم که کم سن و سال بوده و تحت آزار و اذیت هستند. بچه هایی که نه از قوانین اطلاعی دارند، نه دسترسی به جایی دارند و نه صدای بلندی که به کسی خبر دهند چه بلایی بر سرشان می آید. این بچه ها ضعیف ترین و آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند، برای همین وظیفه هر فرد در جامعه است که اگر متوجه چنین مواردی شد، کوشش کند یا حداقل به مراجع رسمی گزارش دهد. نباید بگذاریم کودک آزاری در سکوت و بدون فریادرسی برای بچه ها ادامه یابد. بچه های که مورد کودک آزاری قرار می گیرند با آسیب های جسمی و روحی زیادی بزرگ می شوند و بیشترشان بعدها نه می توانند پدر و مادری خوب و نه شهروند خوبی برای جامعه باشند، پس اگر می خواهیم جامعه را امن تر و آینده بهتری برای فرزندانمان بسازیم باید به یاری بچه های بشتابیم که قطعاً احتیاجمند یاری ما هستند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 4 بهمن 1398 بروزرسانی: 5 مهر 1399 گردآورنده: ta8.ir شناسه مطلب: 619

به "نگذاریم کودک آزاری در سکوت ادامه پیدا کند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "نگذاریم کودک آزاری در سکوت ادامه پیدا کند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید