پیشگویی جدید سیمپسون ها؛ چرا پیشگویی های انیمیشن سیمپسون ها درست از آب در می آید؟ - تا بینهایت

به گزارش خبرنگاران، ارجاع به فرهنگ عامه، شوخی های جذاب و همچنین همزمانی داستان فیلم با رویداد های زمان، یکی از ویژگی های شاخص این سریال به شمار می رود. اما آنچه این مجموعه را به شهرت رسانده است، رشته ای از وقایع به نمایش درآمده در این سریال است که به باور بسیاری از طرفداران سیمپسون ها، پیشگویی هایی کاملاً دقیق است. حتی رسانه های بزرگی مانند تایم و هالیوودریپورتر هم گزارش هایی درباره پیشگویی این مجموعه و قدرت عجیب نویسندگان این برنامه منتشر کرده اند.

ماجرای یک پیشگویی جدید

اوایل سال میلادی و همزمان با شروع انتشار کروناویروس جدید در کشور چین، شایعه ای در فضای مجازی پدید آمد که می گفت: سریال کارتونی سیمپسون ها شیوع این بیماری را پیش بینی کرده بود. ماجرا به یکی از قسمت های این انیمیشن در سال 1993باز می شود که در فصل چهارم قسمت Marge in Chains، کارخانه ای را نشان میدهد که از متن روی جعبه های آنجا پیداست مربوط به آسیای شرقی و اوزاکای ژاپن است.

در این اپیزود دو کارمند آسیایی به تصویر کشیده شده اند که در حال بسته بندی کردن آب میوه هایی هستند که در شهر اسپرینگفیلد (شهر سیمپسون ها) خواهان زیادی دارد. در حین بسته بندی این آب میوه ها یکی از این دو کارگر که بیمار است عطسه می کند و به این ترتیب ویروس های به درون جعبه می فرستند. وقتی آن جعبه ها به سطح مردم شهر می رسد همه دچار آن ویروس می شوند و ویروس در سراسر شهر پخش می شود. در ادامه مردم وحشت زده اسپرینگفیلد به کامیونی حمله می کنند که به تصور آن ها حامل داروی ویروسی است که آن ها را مبتلا کرده است. اما از بد حادثه اینگونه نبود و کامیون حامل جعبه هایی بود که بروری آن ها عبارت زنبور های قاتل نوشته شده بود و به این ترتیب باعث رهایی این حشرات خطرناک در شهر می شوند.

حمله زنبورهای قاتل در زمان اپیدمی در کارتون سیمپسون ها

چند روز پیش بود که نشریه نیویورک تایمز طی گزارشی از ورود زنبور های غول پیکر آسیایی موسوم به زنبور های قاتل به خاک ایالات متحده، منتشر کرد. این زنبور های بزرگ که بومی آسیا هستند، دشمنان جدی زنبور های عسل به شمار می فرایند و در عرض یک ساعت می توانند کندو های زنبور عسل را ویران سازند و از آن ها برای تغذیه بچه های خود استفاده کنند. حال این زنبور هایی خطرناکی که حتی قادر به کشتن انسان هستند، برای اولین بار به خاک ایالات متحده رسیده اند. دانشمندان هنوز نمی دانند که این حشرات چگونه خود را به خاک آمریکا رسانده اند، اما آن ها نگران این موضوع هستند که این زنبور های مهاجم بتوانند جمعیت زنبور عسل را در آمریکا از بین ببرند و چنان حضور عمیقی پیدا کنند که همه امید ها برای نابودی آن ها از بین برود.

حال به نظر می رسد که کارتون سیمپسون ها مجدداً یک پیشگویی جذاب را به حقیقت تبدیل کرده است. درست در آستانه اپیدمی کرونا و تلفات بالای آن در این کشور، یک زنبور قاتل هم به یک باره در این کشور ظاهر شد و کسی نمی داند که این حشره آسیایی چطور خود را به این کشور رسانده است. توالی حوادث هم درست به نظر می رسد؛ اول اپیدمی (آنفولانزای اوزاکا/کروناویروس جدید) منطقه (شهر اسپرینگفیلد/کشور آمریکا) را در بر می گیرد و سپس در میانه وحشت مردم از اپیدمی، ناگهان سر و کله زنبور قاتل پیدا می شود. همه چیز درست و دقیق به نظر می رسد.

نگاهی به چند پیش بینی انیمیشن سیمپسون ها که تبدیل به واقعیت شدند

خود نویسندگان مجموعه سیمپسون ها چه می گویند؟

بیل اوکلی، از نویسندگان این اپیزود در مصاحبه با هالیوودریپورتر می گوید: سال ها بود که موضوع این قسمت را فراموش کرده بودم تا آن که متوجه برخی شوخی ها و ارجاعات از این اپیزود در فضای مجازی شدم، آن هم در حالی که اسم آن از آنفلوآنرای اوزاکایی به ویروس کرونا تغییر داده شده بود. در واقع برخی کاربران اینترنتی به دنبال شیوع کروناویروس جدید، از صحنه های این اپیزود بهره برداری های نادرست و حتی نژادپرستانه ای کردند. وی اضافه نمود: من نمی خواهم از این کارتون بهره برداری های این چنین زشتی شود و عده ای فکر کنند که کروناویروس یک توطئه آسیایی است.

اوکلی در ادامه گفت که ایده این اپیزود نه یک پیشگویی بلکه برگرفته از ماجرای آنفلوآنزای هنگ کنگی است که در سال 1968 رخ داد و من در کودکی اخبار آن را دیده بودم. ما داستان غیرمعقولی را ساختیم که بر اساس آن ویروس هفته ها در یک جعبه زنده می ماند و حتی دارای شخصیت است. ویروس های حتی در پشت چراغ قرمز خیابان توقف می کنند و منتظر می شوند تا خودرو ها عبور کنند و سپس با سبز شدن چراغ عبور می کنند. وی معتقد است که در مورد موضوع پیشگویی های سیمپسون ها، بیش از حد در رسانه ها و فضای مجازی غلو می شود. اوکلی در این خصوص اضافه نمود، اگر چه ممکن است برخی موارد نیز وجود داشته باشد که بتوان آن را پیشگویی نامید، اما در واقع بیشتر این موارد که در رسانه ها مطرح می شود، تنها یک تصادف است و نه چیز دیگر.

با این حال هنوز بسیاری گمان می کنند این کارتون توسط افرادی طراحی و ساخته شده است که ذهن و دید کاملاً متفاوتی دارند. این دیدگاه تنها خاص افراد عادی نیست بلکه برخی از دست اندرکاران این برنامه نیز چنین تصوری دارند. آل جین، یکی از نویسندگان ثابت کارتون سیمپسون ها که از سال 1998 جزو تیم نویسندگان بوده است، در مصاحبه با نیویورک تایمز خاطرنشان می کند که آینده را بهتر از آن چیزی که فکرش را می کنید، می شود پیش بینی کرد. جین می گوید که قسمت های یک فصل این سریال یک سال پس از تولیدشان روی آنتن می فرایند، بنابراین به نوعی برای یک سال پیش رو وقت زیادی برای ترتیب یک چارچوب ذهنی داریم.

ویلیام ایروین که کتاب سیمپسون ها و فلسفه اش سال هاست در دانشگاه کالیفرنیا برکلی و چند کالج دیگر تدریس می شود، می گوید این سریال محصول ذهن های درخشانی است که بسیاری از آن ها فارغ التحصیل هاروارد هستند. خود ایروین که رییس گروه فلسفه کینگز کالج است و معتقد است نویسندگان حرف اول و آخر را در این سریال می زنند نه بازیگران. نتیجه هم سریالی پر از ارجاعات به هنر، ادبیات، فرهنگ عامه، سیاست و علم از آب درآمده است. ایروین می گوید: زمانی که آدم های باهوش سریالی تلویزیونی تولید می کنند، مطمئنا پیش بینی های متحیرکننده را شامل می شود.

دکتر جان دونالدون، استاد فلسفه دانشگاه گلاسکو نیز که از ژانویه سال 2017، یک روز در هفته را به تدریس مبحث فلسفه سیمپسون ها در دانشگاه مشغول است، در مصاحبه با Business Insider می گوید، او کاملاً علاقه مند است به دیگران نشان دهد که چگونه می توان از این کمدی طولانی برای کشف طیف گسترده ای از مضامین و موضوعات فلسفی استفاده کرد. دکتر دونالدون، تیم خلاق سازندگان کارتون سیمپسون ها را با نویسندگان علمی تخیلی مقایسه می کند که از مدت ها پیش به دنبال کشف جهان آینده هستند.

سیمپسون ها چگونه آینده را درست پیش بینی می کنند؟

در حال حاضر اولین چیزی که ما با شنیدن نام کارتون سیمپسون ها به ذهن می آوریم، پیشگویی های متعدی است که این سریال تا به امروز انجام داده است. پیشگویی هایی همچون به قدرت رسیدن دونالد ترامپ، برنده جایزه نوبل اقتصاد، شیوع یک بیماری همه گیر و یا هجوم زنبور های قاتل به آمریکا، توجه بسیاری را به سمت این سریال معطوف کرده است. برخی آن را مسافرت در زمان خوانده اند و شماری دیگر آن را تصادفی تفسیر می کنند. اما وبسایت Mic پس از مصاحبه با مدیر اجرایی سابق این سریال که یک آمارگر و استاد ریاضی است، توانست چند عنصر مهم در این مصاحبه را شناسایی کند که عوامل سریال سیمپسون با استفاده از آن می توانند تصویری از آینده را دریافت کنند.

الف) عنصر شوخی و کمدی در یک پروژه دراز مدت

سیمپسون ها مجموعه ای گسترده از شوخی هاست که می تواند این شانس را برای مجموعه ایجاد کند که در این مدت طولانی، حداقل بخش هایی از آن در آینده رخ دهد. سیمپسون ها از سال 1989 در حال پخش است و تا به امروز بیش از 600 قسمت از آن پخش شده است. این حجم از محتوا به تنهایی باعث شده است که این نمایش بتواند مجموعه ای از پیش بینی های صحیح را ایجاد کند.

دانیل چون، تهیه کننده سابق سیمپسون ها، در مصاحبهی تلفنی با Mic در این خصوص گفت: ما یک مجموعه بزرگ و طولانی تلویزیونی را ساخته ایم و به همین ترتیب اپیزود ها بسیار زیاد هستند؛ بنابراین در چنین شرایطی فرصت زیادی وجود دارد که برخی از داستان ها تبدیل به پیشگویی شوند. من فکر نمی کنم کسی در مورد پیش بینی های اشتباه سیمپسون ها اصلاً صحبتی کند، اما حقیقت این است که لیست پیش بینی های اشتباه این سریال، چندین برابر طولانی تر از مواردی است که محقق شده اند.

با این وجود مت زارمسکی، استادیار ریاضی دانشگاه آلبانی می گوید که این سریال در 29 فصل اجرا، حدود 120000 شوخی خاص را به اجرا در آورده است. او توانست حدود 1224 پیش بینی صریح درباره آینده در سیمپسون ها را شناسایی کند. همچنین در حدود 500 اپیزود، مستقیماً مربوط به قسمت های آینده محور هستند. مردم به طور کلی فکر می کنند که از میان این همه، تنها 10 تا 20 مورد به حقیقت تبدیل شده است و به عبارت بهتر پیشگویی آن درست بوده است. حال اگر 20 مورد را با 1224 مورد مقایسه کنیم، متوجه می شویم که تنها 1، 6% از کل پیشگویی های این سریال مورد توجه بوده است. زارمسکی اضافه نمود: آمار می گوید سیمپسون ها پیش بینی های درست زیادی داشته اند و اساساً بسیار خوش شانس بوده اند.

ب) جذابیت کلمه پیشگویی برای مردم

مقالات و فیلم های بی شماری، پیش بینی های پیروز سیمپسون را به نمایش می گذارند. اما برخی از این پیش بینی ها لزوماً تکان دهنده یا خاص سیمپسون ها نیستند. برای مثال در یک اپیزود مربوط به سال 1995، یک تلفن را روی مچ دست یکی از شخصیت های کارتونی این سریال دیده می شود. بسیاری امروزه آن را با ساعت هوشمند اپل مقایسه می کنند و آن را پیشگویی سیمپسون ها از تولید چنین ابزاری در آینده، تلقی می کنند.

گری سایمون، استاد بازنشسته آمار در دانشکده اقتصاد دانشگاه استرن نیویورک، در مصاحبه با Mic گفت که ایده یک وسیله ارتباطی روی مچ دست به مدت ها قبل برمی شود و ویژگی های موجود در ساعت اپل دقیقاً با ویژگی هایی که ساعت کارتون سیمپسون ها دیده می شود، مطابقت ندارند. در واقع این یک پیشگویی نبود بلکه چنین ایده ای در آن زمان به طور کامل شناخته شده بود، اما چون در آن زمان تولید نشده بود و به اصطلاح دیگری، وجود نداشت، امروزه این صحنه را یک پیشگویی تلقی می کنند.

پ) قابلیت های ذاتی فیلم های کارتونی

از آنجا که سیمپسون ها یک فیلم کارتونی است، نویسندگان می توانند هر شخصیت مشهور در زندگی واقعی را در اپیزود های مورد نظر خود قرار دهند. نویسندگان همچنین می توانند پیش بینی های واقع گرایانه مختلفی ایجاد کنند، زیرا این واقعیت، اغلب نزدیک به زمان خود ما اتفاق رخ می دهند. گری سایمون می گوید: یک نمایش کارتونی می تواند پیش بینی های بیشتری در مورد آینده، نسبت به برخی از درام های تلویزیونی انجام دهد که عملاً در این زمینه با محدودیت روبرو هستند.

از طرف دیگر، برنامه های کمدی برای اغلب مخاطبان، واقع بینانه تر از دیگر انواع برنامه ها هستند. سایمون گفت، در مقایسه ای که بین دو فیلم درام و کمدی پزشکی صورت گرفت، اغلب پزشکانی که این دو فیلم را تماشا کردند، معتقد بودند که فیلم کمدی بسیار واقع بینانه تر بود. دانیل، چون می نویسد هنگام نوشتن یک درام، نویسندگان اغلب سعی می کنند اصولگرا باشند و جامعه ای را به تصویر بکشند که واقعاً از اخلاق تبعیت کند، در جایی که همه بسیار جدی هستند و صداقت زیادی دارند و تمام وقت بر پایه اصول خود عمل می کنند، اما کمدی آزادی عمل دارد.

ت) بدبینی نویسندگان کارتون سیمپسون ها

دانیل چون می گوید: به نظر می رسد که یک جهان بینی طنزی وجود دارد که نویسندگان سیمپسون ها در آن سهیم هستند که یک اصل راهنما یا یک فلسفه در پس آن قرار گرفته است. اما این اصول راهنما چیست؟ چون می گوید: حرص و آز در همه جا وجود دارد و کارتل ها و نهاد های بسیاری هستند که هدفی جز سلطه ندارند. فساد در همه جا وجود دارد، اما جامعه به طور کلی حافظه کوتاه مدتی دارد. کسی توجهی به ریشه اصلی رخداد ها ندارد و بنابراین وقتی اشاره ای در جایی دیده شود که احتمال چیزی را داده باشد، همه به پیشگویی توجه دارند نه چیز دیگری. کسی اهمیتی نمی دهد که هر رخدادی زمینه ای دارد، تنها چیزی که همه بدان توجه دارند این است که یک نفر این اتفاق را پیش بینی کرده است و این برای همه به اندازه ای مهم است که توجهی به دیگر موارد نداشته باشند؛ بنابراین تا زمانی که چنین شرایطی برقرار باشد، احتمالاً سیمپسون ها باز هم پیشگویی های بزرگی دیگری در چنته داشته باشند.