کشف یکی از بزرگترین دایناسورهای تاریخ در آرژانتین - تا بینهایت

به گزارش خبرنگاران به نقل از rahnamato، مطالعه ای تازه نشان می دهد که دیرینه شناسان در آرژانتین بقایای یک دایناسور گردن دراز غول پیکر را کشف نموده اند که در حدود 90 میلیون سال پیش زندگی می نموده و حدود 30 متر طول داشته است.

آنالیز این دایناسور بزرگ الجثه کار آسانی نبود. فسیل های تیتانوسور بزرگترین دایناسور گردن دراز به قدری سنگین بودند که زمانی که محققان قصد داشتند بقایای آن دایناسور گیاهخوار را برای مطالعه بیش تر به بوئنوس ایرس انتقال دهند باعث ایجاد آسیب و شکستگی در جاده و بروز یک سانحه رانندگی شد.

فرناندو نوواس نویسنده ارشد این مطالعه دیرینه شناس در موزه علوم طبیعی برناردینو ریواداویا در بوئنوس آیرس و محقق شورای ملی تحقیقات آرژانتین به لایو ساینس می گوید:وزن فسیل به قدری سنگین بود که وسیله نقلیه را بی ثبات کرد و باعث تصادف شد. خوشبختانه به کسی آسیب جدی وارد نشد و استخوان های این دایناسور که در هوا پرواز می کردند! به قدری سفت بودند که آسیبی ندیدند و بالعکس آسفالت جاده دچار آسیب و شکستگی شد. این حادثه به الهام گرفتن نام علمی دایناسور یاری کرد: Chucarosaurus diripienda که در زبان بومی آن منطقه چوکارو به معنای حیوان سخت و رام نشدنی است.

در سال 2018 میلادی دیرینه شناسان فسیل های C. diripienda را کشف کردند که بر روی تپه های استپ پاتاگونیا در استان ریونگرو پراکنده و نیمه مدفون شده بودند. این فسیل شامل هفت استخوان مختلف بود: اندام جلویی (شامل استخوان بازو، رادیوس، استخوان کف دستی (متاکارپوس) و هم چنین باسن (ایسکیوم) و پای عقبی (ران، درشت نی و نازک نی).

استخوان های آن دایناسور به قدری سنگین بودند که چندین نفر مجبور بودنذ آن را اینچ به اینچ حرکت دهند. C. diripienda در طول عمر خود در اواسط دوره کرتاسه بین 30 تا 40 تن وزن داشته است. با این وجود، این دایناسور ها از بزرگترین و بزرگ ترین دایناسور ها مانند پاتاگوتیتان، آرژانتینوسوروس یا نوتوکولوسوس که حدودا نزدیک به 70 تن وزن داشتند فاصله زیادی دارد. در همین حال، درازترین دایناسور ثبت شده احتمالا سوپرسوروس است که حدود 150 میلیون سال پیش در غرب آمریکای کنونی می زیسته و احتمالا ابعاد آن بیش از 39 متر بوده است.

اگرچه C. diripienda بسیار دراز بود، اما از طول اش به نفع خود استفاده نموده بود و گردن بلند به آن دایناسور اجازه می داد از برگ های بالای درختان تغذیه کند و دم بلندش می توانست سلاحی موثر در برابر حملات دایناسور های گوشتخوار بزرگی باشد که در محیط آن کمین نموده بودند. نتیجه این مطالعه در شماره ژوئن مجله Cretaceous Research منتشر شد.