15 واقعیت جالب و باورنکردنی در خصوص شخصیت های مشهور تاریخی که هیچ جا نشنیده اید - تا بینهایت

به گزارش گروه وبگردی خبرنگاران،تاریخ رهبران، پیشگامان، مخترعان، پادشاهان و ملکه ها و به طور کلی افراد برجسته بسیاری را به خود دیده است که دنیای امروزی را شکل دادند. اگر چه کتاب های تاریخی و دانش ما باعث شده که این شخصیت ها برای همیشه در یاد ها بمانند، آن ها نیز انسان بودند با تمام کاستی ها و نقطه ضعف هایشان. انسان بودن با ویژگی های شخصی و تفاوت های رفتاری و هر چیز غیرمعمول دیگری همراه است و بعضی از انسان ها با اتفاقاتی روبرو می شوند که باورشان سخت است. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با واقعیت هایی باورنکردنی و بسیار جالب در خصوص شخصیت های مشهور تاریخی آشنا کنیم که بدون شک از خواندن آن ها لذت خواهید برد.

قصد داریم شما را با واقعیت هایی باورنکردنی و بسیار جالب در خصوص شخصیت های مشهور تاریخی آشنا کنیم که بدون شک از خواندن آن ها لذت خواهید برد.

1- ماجرای فرانکلین دی روزولت و دیدن وینستون چرچیل در حالت عریان

در دسامبر 1941 و بعد از ماجرای حمله ژاپنی ها به بندر پرل هاربر، چرچیل برای ملاقات با رییس جمهور ایالات متحده به کاخ سفید می رود. بر اساس کتاب های تاریخی، فرانک دی روزولت بعد از اینکه فکر تشکیل سازمان ملل بعد از خاتمه جنگ دنیای دوم به ذهنش رسید، برای در میان گذاشتن این موضوع با رهبران دنیا و البته چرچیل وارد اتاق استراحت نخست وزیر بریتانیا شد. در همان لحظه، چرچیل به تازگی از حمام بیرون آمده، کاملاٌ لخت و صورتی بود. در این لحظه روزولت از چرچیل به خاطر ورود سرزده اش به اتاق عذرخواهی می نماید، اما چرچیل در پاسخ به او می گوید: نخست وزیر بریتانیای کبیر چیزی برای قایم کردن از رییس جمهور ایالات متحده ندارد. بعد ها روزولت در ملاقات با شاه جرج ششم در کاخ باکینگهام در ژانویه 1942 به او گفت: جناب، فکر می کنم من تنها مردی در دنیا هستم که به ملاقات یک رهبر عریان رفته ام.

2- علاقه رونالد ریگان به یک سکانس خاص از فیلم Back to the Future

وقتی رونالد ریگان فیلم Back to the Future را برای اولین بار دیدن می کرد، چنان از شوخی فیلم با رییس جمهور ایالات متحده در سال 1985 خوشش آمده بود که از مسئول سینما خواست یک بار دیگر این سکانس را از نو نمایش دهد. بعد از اینکه چندین تهیه نماینده ایده ساخت این فیلم را به خاطر آبکی بودن و بعضی دیگر به خاطر مسائل اخلاقی داستان نپذیرفته بودند، Back to the Future در 3 جولای 1985 در سینما ها اکران شد و از همان ابتدا به یک پیروزیت تجاری بزرگ در باکس آفیس دست یافت. ظاهراً رونالد ریگان نیز وقتی برای اولین بار در سالن سینمای کاخ سفید نظاره گر فیلم بود از آن خوشش آمده بود. در یکی از سکانس ها وقتی شخصیت داک براون در سال 1955 از شنیدن این خبر که در سال 1985 ریگان به ریاست جمهوری ایالات متحده می رسد، می گوید: اون بازیگره؟ معاون رییس جمهور کیه؟ جری لوییس؟. ریگان از این سکانس بسیار خوشش آمده و با خنده فراوان خواهان تکرار این سکانس شد.

3- هیتلر، موسولینی و استالین نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شدند

اگر چه باورش بسیار سخت است، اما آدولف هیتلر در سال 1939 به وسیله یکی از اعضای مجلس سوئد به نام ای جی سی برانت نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد. با این وجود، برانت یک آنتی فاشیست سرسخت بوده و این نامزدی را به عنوان نقدی گزنده و هجوگونه از کشمکش های سیاسی وقت در سوئد انجام داد. جوزف استالین دبیرکل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی نیز در سال های 1945 و 1948 به خاطر کوشش هایش برای خاتمه دادن به جنگ دنیای دوم نامزد این جایزه شد. بنیتو موسولینی در سال 1935 به وسیله استادان دانشگاه های آلمانی گلسن و یک استاد دانشگاه دیگر از پاریس نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شده بود، زیرا فکر می کردند که ایتالیای موسولینی در دهه 1930 پیروز بوده و با توافقی که با پاپ داشت توانسته بود شرایط اقتصاد ایتالیا را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.

4- سخنرانی آبراهام لینکلن و روزنامه نگاران حواس پرت

در سال 1856، آبراهام لینکلن چنان سخنرانی حیرت انگیز و مجذوب کنندهی ارائه کرد که تمام روزنامه نگاران حاضر در محل یادشان رفت سخنان او را یادداشت نمایند. اکنون هیچ نسخه رونوشتی از سخنان او وجود ندارد و تنها حدسیاتی در خصوص مفاد صحبت های او موجود است به همین دلیل به این سخنرانی رییس جمهور سابق ایالات متحده، سخنرانی گمشده لینکلن می گویند. این سخنرانی در 29 می 1856 در جریان مجمع بلومینگتون در ساختمان اکنون ویران شده میجرز هال رخ داد که در خیابان های بلومینگتون، ایلینوی قرار داشت. این همان سخنرانی بود که به تاسیس حزب جمهوری خواه ایالات متحده انجامید. به نظر می رسد لینکلن در این سخنرانی به شدت برده داری را محکوم نموده بود و گفته می گردد روزنامه نگاران مانند کسانی که هیپنوتیزم شده باشند، مدادهایشان را زمین گذاشته و به لینکلن خیره شده بودند.

5- نیکولا تسلا هیچگاه ازدواج نکرد

نیکولا تسلا تا خاتمه عمر مجرد باقی ماند. او بر این باور بود که مجرد بودن و پاکدامن ماندن به دستاورد های او در زمینه علمی یاری نموده است. در سال های ابتدای جوانی، تسلا بر این باور بود که شایستگی و لیاقت هیچ زنی را ندارد، زیرا فکر می کرد که زنان از هر لحاظی بر او رجحان دارند. بعدها، این باور در او تغییر نموده و تسلا به این نتیجه رسید که زنان کوشش می نمایند از مردان خود پیشی گرفته و قدرت را در دست بگیرند. او می گفت که زنان خوش سخن و لطیفی که تا آن موقع می پرستید به کسانی تبدیل شده اند که فکر می نمایند پیروزیتشان در این است که تا سرحد ممکن خود را به مردان شبیه سازند، از لحاظ لباس پوشیدن، تن صدا، کار ها و حرکات، ورزش و دستاوردهایشان در هر حوزه ای. بعدتر از آن، اما تسلا احساس می کرد که با مجرد ماندن یک نوع فداکاری بسیار بزرگ نموده و با دنبال نکردن روابط عاشقانه، تمام فکر و ذکر خود را صرف کار های علمی نموده است.

6- والت دیزنی و اهدای سهام والت دیزنی به خدمتکارش

والت دیزنی هر سال کریسمس و در روز تولد خدمتکارش به او تعدادی از سهام شرکت دیزنی و جایزه نقدی می داد. این زن در سن 79 سالگی درگذشت در حالی که چندین میلیون دلار ثروت داشت. والت دیزنی در پیدا کردن زن خدمتکار مناسبی که بتواند به خوبی کار های خانه را انجام داده و با دو دخترش کنار بیاید کار سختی داشت. خدمتکار خانه پیش از تلما هاوارد آشپز بسیار خوبی بود، اما با دختران دیزنی کنار نیامده و وقتی به سراغ کارهایش می رفت از آن ها می خواست اتاق هایشان را ترک ننمایند. اما تلما هاوارد خیلی زود در خانه دیزنی جا افتاد، زیرا از هم صحبتی با دختران او لذت برده و این رابطه نزدیک تا به جدی بود که دیزنی او را مری پاپینز در دنیای واقعی نامیده بود. دیزنی نیز با گشاده دستی این سبک رفتاری خدمتکار خود را پاسخ داده و دستمزد بالا و بخشی از سهام کمپانی والت دیزنی را به او می داد. تلما به نشانه احترام به والت دیزنی هیچگام سهام خود در این کمپانی را نفروخت و یک زندگی معمولی داشت. او نیمی از ثروت میلیون دلاریش را پیش از مرگ به پسر معلولش و نیمی دیگر را به امور خیریه بخشید.

7- آلبرت انیشتین هوادارانش را گول می زد

بار ها هواداران آلبرت انیشتین در مکان های عمومی جلوی او را می گرفتند و او اغلب اوقات با این جملات گولشان می زد: ببخشید، متاسفم! همیشه مرا با پروفسور انیشتین اشتباه می گیرند. پیش از آغاز جنگ دنیای دوم، آلبرت انیشتین در ایالات متحده چهره سرشناسی بود. او و تئوری هایش در خصوص نسبیت الهام بخش و موضوع بسیاری از کتاب های علمی تخیلی، فیلم ها و نمایشنامه ها شده بود. سبک خاص مو های انیشتین و چهره مجذوب کنندهش که به سرعت قابل شناسایی بود نیز به این معروفیت افزوده بود. از چهره او برای خلق کارتون ها و شخصیت هایی مانند دانشمندان دیوانه و عجیب یا پروفسور های پریشان خیال استفاده می شد. او به طور معمول در خیابان به وسیله هوادارانش احاطه می شد و از او در خصوص تئوری هایش می پرسیدند. اما انیشتین بعد از مدتی یاد گرفت با این شرایط به شکل هوشمندانه ای روبرو گردد و به کسانی که به او نزدیک می شدند می گفت که همیشه با آلبرت انیشتین اشتباه گرفته می گردد.

8- نیکولا تسلا و تنفرش نسبت به انسان های چاق

نیکولا تسلا انسان مهربان و خوش مشربی نبود و نسبت به دیگران رفتار های بسیار تند و گاه بی ادبانه ای داشت. او به شدت غیراجتماعی و انزواطلب بوده و کار های علمی اش را نیز در خلوت و به تنهایی پیش می برد. اما وقتی وارد مراودات اجتماعی داشت، همه به نیکی از او یاد نموده و تسلا را یک مرد پاک، مهربان، صادف و جنتلمن توصیف می کردند. اما گاهی اوقات رفتار تسلا در انظار عمومی بسیار متفاوت بود. او در انتقاد از لباس پوشیدن دیگران ذره ای درنگ نمی کرد و یک بار یکی از زیردستانش را به خانه فرستاد تا لباسش را عوض کند. بعلاوه تسلا از افراد دارای اضافه وزن به شدت بیزار بود و آشکارا این موضوع را بروز می داد. حتی در یک مورد او یکی از منشی های خود را به خاطر چاق بودن اخراج کرد.

9- توماس ادیسون و یاد دادن کد مورس به همسرش

توماس ادیسون چنان ارتباط برقرار کردن به وسیله کد های مورس را به همسرش یاد داده بود که این دو در گردهمایی های خانوادگی با ضربه زدن روی دست های یکدیگر، با هم صحبت می کردند. ادیسون دو بار ازدواج کرد و به نظر او همسر اولش، ماری، به میزان ای که او دوست داشت، باهوش نبود. دو سال بعد از مرگ ماری، ادیسون در خانه گیلاردها، دوستانش، با مینا میلر آشنا شده و در ادامه با او ازدواج کرد. در جریان ملاقاتهایشان، گیلارد ها همیشه سعی می کردند یک زن جوان واجد شرایط برای پیشنهاد دادن به ادیسون داشته باشند که یکی از آن ها نیز میلر بود، با این امید که این دو یکدیگر را مجذوب کننده بیابند. ادیسون به سرعت شیفته میلر شد و خیلی زود به ازدواج با او رضایت داد. او حتی به همسر دومش ارتباط برقرار کردن با استفاده از کد های مورس و به وسیله ضربات انگشت روی دست یکدیگر در حضور والدین میلر را یاد داد و جالب اینکه به همین روش از همسر آینده اش خواستگاری کرد.

10- مارک تواین به شدت از جین آستین متنفر بود

مارک تواین به میزان ای از جین آستین بیزار بود که گفته بود: هرگاه رمان غرور و تعصب را می خوانم، دوست دارم جنازه او را از قبر بیرون بکشم و با استخوان درشت نی پای خودش بر جمجمه اش بکوبم. در گفتگوهایش با ویلیام دین هاولر، مارک تواین بار ها از تنفر خود نسبت به کتاب های جین آستین گفته بود. او چنان نگاه بدی به آستین و آثارش داشت که گفته بود: تن ها این حذف کردن [حذف کردن آثار جین آستین]باعث می گردد کتابخانه ای که هیچ کتابی در آن نیست به یک کتابخانه خوب تبدیل گردد. تواین با لحنی منتقدانه گفته بود که برای تمام کردن خواندن کتاب های جین آستین با مشکل روبرو بوده و وی سخت می توانسته خود را راضی کند که کتاب های او را دنبال کند.

11-لئو تولستوی یک گیاهخوار دو آتشه بود

لئو تولوستوی چنان گیاهخوار سرسختی بود که یکبار وقتی خاله اش تقاضای جوجه برای شام نموده بود، وقتی سر میز آمد یک مرغ زنده را دید که به جایگاه اش بسته شده و یک چاقوی قصابی روی نشیمنگاه جایگاه گذاشته شده است. تولستوی شیوه خاص خود را در خصوص فکر کردن به چیز ها داشت و بسیار ناگهانی نظرش را تغییر می داد. در حالی که افراد در خصوص ایده های نو به فکر می فرایند، تولستوی سریعاً واکنش نشان می داد. او بسیار سرسختانه و پرشور به جنگ رفت و بسیار سرد و هوشیار برگشت، همان اتفاقی که در خصوص شخصیت پیر در رمان جنگ و صلح رخ می دهد. یکی دیگر از این موارد، روی آوردن ناگهانی تولستوی به گیاهخواری بعد از صحبت با یکی از هوادارانش به نام ویلیام فری بود که در خصوص اجتناب ناپذیر بودن گیاهخواری و بازگشت به طبیعت بود. تولستوی ظاهراً تنها دقایقی به این موضوع فکر نموده و سپس از خوردن گوشت صرفنظر کرد. او نه تنها خود از گوشت خواری دست کشید بلکه دیگر اعضای خانواده اش را نیز به شکلی تهاجمی به این سمت سوق می داد، مانند اتفاقی که در خصوص خاله اش رخ داد.

12- شاه هنری هشتم و مهتران مستراح که شوالیه شدند

هنری هشتم، پادشاه انگلیس، افرادی در خدمت خود داشت که به آن ها لقب مهتران مستراح داده وبد کار آن ها این بود که بعد از دستشویی کردن پادشاه، او را شسته و مدفوع او را تخلیه نمایند. در دوران فرمانروایی اش، شاه هنری هشتم 4 مهتر مستراح داشت که همگی مقام شوالیه دریافت نموده بودند. مهتران مستراح نزدیک ترین افراد به پادشاه بودند که در امور جسمی شاه هنری هشتم به او یاری می کردند. راحتی فیزیکی که این شغل احتیاج داشت، بدین معنا بود که این افراد بسیار به پادشاه نزدیک بودند و شاه اعتماد بسیاری به آن ها داشت و بسیاری از راز ها را با آن ها در میان می گذاشت. در طی دهه ها، این نقش بیشتر و بیشتر اهمیت یافته و در نهایت مهتر مستراح چنان جایگاهی یافت که در سیاست سازی های مالی کشور مشارکت داده می گردد. هنری هشتم چهار مهتر مستراح داشته و در خصوص زندگی شخصی اش با آن ها صحبت می کرد، برای مثال او دیدگاهش نسبت به ملکه، آن اهل کلیوز، را با مهتران مستراح خود در میان می گذاشت.

13- الویس پریسلی و ابتلا به نوعی مرگبار از یبوست

الویس پریسلی به نوع شدیدی از یبوست دچار بوده و به خاطر ابتلا به نوعی اختلال گوارشی به نام مگا کولون (انبساط حاد کولون یا همان انتهای روده بزرگ)، بود که در هنگام اجابت مزاج جانش را از دست داد. الویس پریسلی در دوران میانسالی به چاقی و یبوست مزمن مبتلا شده بود. در حالی که پزشکان سعی داشتند این مشکل را حل نموده و به الویس درمان کولوستومی (به معنای ایجاد یک معقد نو به وسیله جراحی میان پوست شکم و کولون) را به این خواننده مشهور پیشنهاد نموده بودند. آن ها حتی برداشتن بخشی از کولون را نیز مطرح کردند که درمان اصلی یبوست حاد در سال 1975 بود، پیشنهاداتی که همگی به وسیله او رد شد. به گفته پزشکش، خورخه نیکوپولوس، یبوست به شدت مورد اذیت و آزار الویس شده بود در حالی که او فکر می کرد باید از پس هر مسئله ای برآمده و خود را ضعیف نشان ندهد. در نهایت همین موضوع باعث مرگ او شد و دلیل مرگ الویس پریسلی با یبوست درمان نشده اش در ارتباط بود.

19- ویلیام شکسپیر نوشته روی قبرش را خودش نوشته بود

ویلیم شکسپیر نوشته روی قبرش را خودش به عنوان نفرینی برای دور نگه داشتن جسد دزدان از جنازه خود نوشته بود. در این نوشته روی قبر چنین آمده است: دوست عزیز به خاطر عیسی مسیح از نبش این قبر خودداری کند. درود خداوند بر مردی که از این سنگ ها می گذرد و نفرین بر کسی که استخوان های مرا حرکت می دهد. شکسپیر در 23 آوریل 1616 درگذشت و از او همسرش و دو دختر به جای ماند. دو روز بعد از مرگ، جنازه او در محل مخصوص کشیش در کلیسای سه گانه مقدس به خاک سپرده شد. قبر او با لوحی سنگی مزین شده که روی آن نوشته ای حک شده که هر کسی استخوان های او را تکان دهد نفرین شده است و به همین دلیل در جریان بازسازی این کلیسا در سال 2008 نیز هیچ تعرضی به قبر شکسپیر نشده است. پیش از سال 1623 نیز در دیواره شمالی کلیسا یک بنای یادبود ساخته شده که شکسپیر را در حال نوشتن نشان می دهد با لوحی که او را با نستر، سقراط و ویرجیل مقایسه می نماید.

15- ارسطو فکر می کرد مغز اندامی جانبی برای خنک کردن خون و قلب است

ارسطو بر این باور بود که مغز یک اندام جانبی و کم اهمیت در بدن است که وظیفه آن خنک کردن خون و قلب بوده و بخشی از بدن است که روح در آن ساکن است. پزشکان دوران باستان باور های متفاوتی در خصوص مغز داشتند. در قرن چهارم قبل از میلاد مسیح، ارسطو مغز را مکانی می دانست که همه ارواح در آن به هم پیوسته و نام آن را sensus communis نامید که امروزه با عنوان عقل سلیم شناخته می گردد. این باورها، اما به وسیله آناتومیست های الکساندریا در قرن اول پس از میلاد مسیح نفی شد که توصیف فیزیکی کلی از مغز داشته و یک پزشکی رومی به نام گالن نیز بعد ها نتیجه گرفت که فعالیت ذهنی در مغز اتفاق افتاده و نه در قلب، آنطور که ارسطو باور داشت.

منبع:روزیاتو