شعر جدید شمس لنگرودی با موضوع کرونا

به گزارش تا بینهایت، به گزارش خبرنگاران ، کشور ما از نخستین روزهای اسفندماه سال گذشته، مانند بسیاری از نقاط دنیا درگیر بیماری کروناست و از این روز در این دوران بسیاری از شاعران از کرونا و زندگی در این دوران نوشته اند. شمس لنگرودی نیز به تازگی دو شعر منتشر نشده خود را در شماره جدید مجله نوپا منتشر کرده است که یکی از این دو شعر به موضوع کرونا می پردازد. در ادامه این دو شعر را می خوانید:

شعر جدید شمس لنگرودی با موضوع کرونا

شب در تاریکی نشسته

انگشتان مرا لمس می کند

اگر این نامش تنهایی نیست

چه نامی دارد.

وقتی تو نباشی

اول تنهائی است

و سپس

عبور سرد لزجی که از نامش می ترسم

اگر این نامش نیستی نیست

چه نامی دارد.

می خواهم که دیگر برگردی

بر تختی کوچک در سایهء سارها بنشینیم

و به یاد بیاوریم که جهان زیباتر بود

از آن پیشتر

که کورونا سفید

زیر زبان مان بنشیند

و ما از بوسیدن هم بترسیم.

شعر دوم:

تاریکم تاریک

روشن به شهاب های تو

سپری شده چون سال ها

زنده به یادها و نشانه ها.

تاریکم تاریک

رها شده در چاه های ویران

شاد به جستن گنجی که در این حوالی است.

زندگی بی حضور من آنجا بیرون چاه

سرگرم جستن رازهای خویش است

پرواز شب پره ها در ژرفاها

امیدم می دهد.

من آنچه را که به جست و جوی آنم خواهم یافت

حتا اگر این یقین

که در این ویرانی چیزی نیست

و این حقیقت تابناک

شادم خواهد کرد.

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران
انتشار: 9 آبان 1399 بروزرسانی: 9 آبان 1399 گردآورنده: ta8.ir شناسه مطلب: 1209

به "شعر جدید شمس لنگرودی با موضوع کرونا" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "شعر جدید شمس لنگرودی با موضوع کرونا"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید